هیچوقت دلم نخواسته که از غم ، فراق و دلتنگی بنویسم.

   هرکس هم می نوشت میگفتم خوب نیست.

   نه اینکه بخوام الان از نظرم برگردم نه.

   اما الان تو غربت تک و تنها موندم و دارم تجربش میکنم.

   خیلی سخته اما راهش چیه؟ عادت ، فکر نکردن بهش ، چی؟

   واسه همین دوباره شروع کردم به نوشتن.

   دیدم تنها نیستم خیلیها هستن می تونم باهاشون بحرفم.

   هنوز آسمان آبی است و باید زندگی کرد.

نظرات شما عزیزان:

بگم؟؟؟

ساعت11:13---3 آبان 1389

[وب سایت]

سلام. باهاتون موافقم. گاهي چاره اي جز نوشتن نميمونه. غربت رو دوش منهم سنگيني ميکنه.موفق باشي

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: